Schrijf je in voor de nieuwsbrief
Als de net 16-jarige Jan Dekker in 1972 na zijn eerste dag als leerling Machinaal Verspaner thuiskomt, weet hij het zeker: zijn toekomst ligt niet bij de Koninklijke Maatschappij De Schelde. “Ik zei tegen mijn vader: ‘Nou, dáár blijf ik geen jaar!’. Hoe deerlijk kan een mens zich vergissen… het zijn er namelijk 50 geworden.” En nu, 18.278 dagen verder, gaat Jan met pensioen. We kijken terug op zijn bijzondere carrière: van tandwielen tot glasnegatieven en van digitale telefoongids tot huismeester.
Jan Dekker is er klaar voor om van zijn pensioen te genieten.
“In 1972, als je van de LTS afkwam, had je twee keuzes: De Schelde in Vlissingen of de Vitrite in Middelburg”, legt Jan uit. “Ik kom uit een echte Schelde-familie; dat is er door mijn vader ingegoten. Sinds 1 september is het voor het eerst sinds 1 juli 1945 dat er geen Dekker van ons geslacht in het bedrijf rondloopt.” En dus is de keuze makkelijk voor Jan: hij begint bij de Schelde. “Op die eerste dag werd ik in een overall gepropt met zware schoenen en ik kende maar een paar mensen. Ik was net van de LTS af, bleu en verlegen, maar na een tijd raakte ik gewend. Het hielp ook dat ik leuke collega’s had.”
Jan rondde in 1974 de Bedrijfsschool af en werkte als frezer in de Machinefabriek waar hij onderdelen voor Sulzer-motoren zoals kleine tandwielen maakte. In de roerige jaren zeventig werd er fel gestaakt bij De Schelde en Jans bereidheid om te blijven werken viel niet bij iedereen in goede aarde. “Staken was tegen mijn principes en door die beslissing lag ik niet zo goed bij een aantal fanatieke collega’s. Begin jaren tachtig kwam mijn leidinggevende naar me toe en vertelde dat hij een mooi baantje voor me had op het hoofdkantoor. De archivaris was ernstig ziek en ik werd uitgeleend aan het Hoofdkantoor. Na zijn overlijden heb ik gesolliciteerd en kreeg de baan.”
In 1983 begon Jan op de afdeling Algemene Zaken Secretariaat als Beheerder Centraal Archief en vanaf 1988 ging hij aan de slag als Telefaxoperator en Telexist. Hij voegt toe: “Ons fotoarchief bevatte ruim 100,000 foto’s en negatieven, waarvan een deel nog glasnegatieven waren. Het was best een klus om dat bij te houden. En ik heb zelfs nog illustraties getekend voor de papieren versie van Schelde schakels.” Daarnaast werd hij later verantwoordelijk voor de interne papieren telefoongids die twee keer per jaar werd uitgegeven. “In die tijd werkten er zo’n 2500 mensen bij De Schelde en hadden we meer dan 1300 interne telefoonaansluitingen, dus de telefoongids was een belangrijk en omvangrijk document.”
Naast al zijn andere werkzaamheden maakte Jan Dekker af en toe illustraties voor de papieren versie van Schelde Schakels.
Nadat in 1985 de eerste computers werden geïntroduceerd in het bedrijf, ontstond begin jaren negentig het idee om de gids te digitaliseren. Jan was nauw betrokken bij het ontwerp en beheer van de digitale telefoongids, die nog steeds de basis vormt voor het huidige telefoonboek op het Intranet. Jan: “Samen met Informatievoorziening zijn we ruim een jaar bezig geweest om de gids bedrijfsklaar te maken. In die tijd kon je sorteren op functie, op afdeling of zelfs op geslacht van de werknemers.”
In de afgelopen vijftig jaar is Jan ook nog verantwoordelijk geweest voor het beheer van de Postkamer, van de Tijdschriftenbibliotheek en het Fotoarchief en van de presentatie- en vergaderruimtes. “In die jaren kwamen er per dag drie tot vier postzakken binnen en werd dezelfde hoeveelheid post ook verstuurd per dag. Mail en Internet bestonden niet, dus alle zakelijke correspondentie ging via moedertje Post. De Kerstperiode was altijd extreem druk.”
"Ik ben er trots op dat ik 50 jaar onderdeel mocht zijn van dit bedrijf. Het is een complex bedrijf met een mooie geschiedenis en nog steeds een mooie plek om te werken.” Jan Dekker
Vanaf 1998 is Jan enkele jaren huismeester voor het hoofdkantoor geweest. “Ik weet nog goed dat de directie van Damen voor het eerst op bezoek kwam; op 11 september 2001. Omdat ik de televisie op het grote scherm in de presentatieruimte beheerde, werd ik de vergadering in geroepen om de juiste zenders te vinden. We hebben toen op groot beeld de ontwikkelingen rondom 9/11 gevolgd, voortdurend schakelend tussen NOS, CNN, NBC, BBC, enzovoort”, herinnert hij zich.
Na de overname door Damen en de daaropvolgende reorganisatie kwam Jan in 2002 op de afdeling ICT terecht. Daar begon hij op de Helpdesk en deed daar onder meer de eerste lijn en de sinds 1997 sterk in opkomst zijnde mobiele telefonie en, na een kort uitstapje naar Amels (wat toen net gestart was in Vlissingen na de verhuizing vanuit Makkum) waar hij de ICT-werkzaamheden coördineerde, werd hij uiteindelijk Beheerder van de Mobiele en Vaste Communicatie.
“Dat was een omvangrijk gebeuren omdat vooral mobiele communicatie steeds belangrijker werd”, vertelt Jan. “Ik heb vanaf 1998 denk ik ongeveer 5.000 GSM’s, iPacs, Blackberrys, iPads, iPhones, en Smartphones geïnstalleerd en uitgegeven, in het begin voor alle Vlissingse Schelde/Damen bedrijven.” Ook bleef hij een deel administratieve Helpdesktaken doen. “Ik heb de afgelopen jaren ongeveer 2300 Windows-accounts en mailboxen aangemaakt voor nieuwe medewerkers. Tot het laatst ben ik betrokken geweest bij de digitale telefoongids, want iedere nieuwe account wordt automatisch toegevoegd. Alleen staat er tegenwoordig een foto bij.”
Dirigent Jan heeft ooit met één van zijn koren een concert mogen geven in de hal van het Hoofdkantoor.
Leuk detail: de laatste jaren zat Jan op dezelfde plek waar ooit de tekentafel van zijn vader stond. “Mijn vader heeft van 1945 tot 1987 bij De Schelde gewerkt, maar we zagen elkaar eigenlijk niet op het werk. Ik werkte eerst in de Machinefabriek en mijn vader zat in de tekenkamer op het Hoofdkantoor. Ik heb foto’s gevonden waaruit blijkt dat zijn bureau toen en mijn kantoor bij de Helpdesk op vrijwel dezelfde plek in het kantoor stonden.”
Naast zijn werk bij De Schelde en Damen heeft de inmiddels 66-jarige Jan bijna 25 jaar lang een eigen minicamping gehad en is hij ruim 30 jaar dirigent geweest van diverse Walcherse Koren. Met het Walchers Mannenkoor heeft hij zelfs nog de akoestiek in de Timmerfabriek, de Zware Plaatwerkerij en het Hoofdkantoor beproefd. “Uiteraard met toestemming van de directeur die nog enkele waardevolle tips meegaf over de ruimte, de klank en de kooropstelling.”
Hoewel hij sinds november 2021 met verlof is, is hij sinds 1 september officieel met pensioen. “Ik ga nu andere dingen doen die ik leuk vind. Samen met mijn vrouw Annelies, met wie ik volgend jaar 40 jaar getrouwd ben, verhuren we nog een zomerwoning en een B&B. Ik fiets graag, verzamel een hoop en lees veel. Ik was bang dat de overgang misschien heel groot zou zijn, maar door de coronapandemie en het feit dat we daardoor zo veel hebben thuisgewerkt, kon ik me langzaam terugtrekken en aan het idee van mijn pensioen wennen”, vertelt hij. “Ik heb hier al die jaren met buitengewoon veel plezier gewerkt. Ik ben er trots op dat ik 50 jaar onderdeel mocht zijn van dit bedrijf. Het is een complex bedrijf met een mooie geschiedenis en hoewel het nu een heel ander bedrijf is dan in 1972, is het nog steeds een mooie plek om te werken.”